Gujarati bhajan mix bhaag - 5 - गुजरती भजन मिक्स भाग - 5

બેની મુને ભીતર સતગુરુ મળિયા… – (લખીરામ)

બે ની રે ! મું ને ભીતર સદગુરુ મળિયા રે

વરતાણી છે આનંદ લીલા‚ મારી બાયું રે !

બેની ! મું ને…(1)

કોટિક ભાણ ઊગ્યા દિલ ભીતર‚ ભોમકા સઘળી ભાળી ;

શૂનમંડળમાં મેરો શ્યામ બિરાજે‚ ત્રિકુટિમાં લાગી મું ને તાળી…

મારી બાયું રે…

બેની ! મું ને…(2)

અખંડિત ભાણ ઊગ્યા દલ ભીતરે‚ મું ને સાતે ય ભોમકા દરશાણી ;

કાળાં અંજન કરમણે આંજ્યાં‚ તનડામાં લાગી ગઈ છે તાળી…

મારી બાયું રે…

બેની ! મું ને…(3)

અગમ ખડકી જોઈ ઉઘાડી‚ તિયાં સામા સદગુરુ દીસે ;

ખટ પાંખડીયાં સિંહાસન બેસી‚ ઈ ખાંતે ખળખળ હસે…

મારી બાયું રે…

બેની ! મું ને…(4)

બાવન બજારૂં ને ચોરાશી ચૌટા‚ કંચનના મોલ કીના ;

ઈ મોલમાં મારો સદગુરુ બીરાજે‚ દોઈ કર જોડી આસન દીના…

મારી બાયું રે…

બેની ! મું ને…(5)

ઘડીઘડીમાં ઘડિયાળાં વાગે‚ છત્રીસે રાગ રાગિણી ;

ઝળકત મહોલ ને ઝરૂખા-જાળિયાં‚ ઝાલરી વાગે જીણી જીણી…

મારી બાયું રે…

બેની ! મું ને…(6)

પવન પૂતળી સિંગાસણ શોભતી‚ મારા નેણે નખ શિખ નીરખી ;

અંગનાં ઓશીકાં ને પ્રેમનાં પાથરણાં‚ ગુરુજીને દેખી હું તો હરખી…

મારી બાયું રે…

બેની ! મું ને…(7)

સોના જળમાં સહસ કમળનું‚ શોભે છે સિંહાસન ;

નજરો નજર દેખ્યા હરિને‚ તોય લોભી નો માને મંન…

મારી બાયું રે…

બેની ! મું ને…(10)

સત-નામનો સંતાર લીધો‚ ગુણ તખત પર ગયો ;

કરમણ-શરણે લખીરામ બોલ્યા‚ ગુપત પિયાલો અમને પાયો…

મારી બાયું રે…

બેની ! મું ને…(11)

અમારા રે અવગુણ રે ગુરુજીના ગુણ ઘણા રે ;

અમારા રે અવગુણ રે ગુરુજીના ગુણ ઘણા રે ;

ગુરુજી ! અમારા અવગુણ સામું મત જોય….

અમારામાં અવગુણ રે….(1)

ગુરુજી મારો દીવો રે‚ ગુરુજી મારો દેવતા રે ;

ગુરુજી ! મારા પારસમણીને રે તોલ…

અમારામાં અવગુણ રે….(2)

ગુરુજી મારા ગંગા રે‚ ગુરુજી મારા ગોમતી રે ;

ગુરુજી અમારા કાશી અને છે કેદાર…

અમારામાં અવગુણ રે….(3)

ગુરુ મારા ત્રાપા રે‚ ગુરુજી મારા તુંબડાં રે ;

ઈ તુંબડીએ અમે ઊતરિયે ભવપાર…

અમારામાં અવગુણ રે….(4)

જાળીડાં મેલાવો રે ગુરુ ગમ જ્ઞાનનાં રે ;

ઈ જાળીડાં જરણાં માંહેલો છે જાપ…

અમારામાં અવગુણ રે….(5)

ભીમ ગુરુ શરણે રે દાસી જીવણ બોલીયા રે ;

દેજે અમને સંતચરણમાં વાસ…

અમારામાં અવગુણ રે….(6)

થોડો બાવળને આવ્યો કંટાળો.

ઑફિસમાં બોલાવી સુઘરીને પૂછ્યું કે કેટલોક બાકી છે માળો ?

થોડો બાવળને આવ્યો કંટાળો.

સુઘરી કહે કે સાહેબ પોતાનું ઘર છે કાંઈ બિલ્ડરની જેમ થોડું બાંધીએ ?

એક એક તરણાંની રાખીએ ડિટેલ, એને જાતમાં પરોવીએ ને સાંધીએ.

વ્હાલસોયાં બચ્ચાંનો હોય છે સવાલ, એમાં સ્હેજે ના ચાલે ગોટાળો…

થોડો બાવળને આવ્યો કંટાળો…

ધોધમાર ધોધમાર વરસે વરસાદ તોય છાંટાની લાગે ના બીક,

ફલૅટની દીવાલ અને ધાબાં જોયાં છે ! એક ઝાપટામાં થઈ જતાં લીક,

રેતી સિમેન્ટમાં હેત જો ભળે ને, તો જ બનતો આ માળો હૂંફાળો…

થોડો બાવળને આવ્યો કંટાળો…

ક્વૉલિટી માટે તો ધીરજ પણ જોઈએ ને ? બાવળ કહે કે ભાઈ ઑ.કે.,

ચોમાસું માથે છે એટલે કહ્યું જરાક જાવ હવે કોઈ નહીં ટોકે.

ખોટું ના લાગે તો એક વાત કહી દઉં કે –

આ ઊંધા લટકીને જે પ્લાસ્ટર કરો છો, એમાં થોડીક શરમાય છે આ ડાળો…

થોડો બાવળને આવ્યો કંટાળો…

- કૃષ્ણ દવે

ભૂલ્યાં ભટકો છો બારે મારા હંસલા‚ કેમ ઊતરશો પારે.. (દાસી જીવણ)

ભૂલ્યા ભટકો છો બારે મારા હંસલા‚

કેમ ઉતરશે પારે ? રે જી…

જડી હળદરને હાટ જ માંડયું‚ વધ પડયો વેમારે

સાવકાર થઈને ચડી ગિયો તું‚ માયાના એકારે…

મારા હંસલા…

ભેખ લઈને ભંગવા પેર્યા‚ ભાર ઉપાડયો ભારે‚

ઈમાન વિનાનો ઉપાડો જાશે‚ લખ ચોરાશી લારે…

મારા હંસલા…

લોભાઈ રિયોને નજર ન રાખી‚ શીદ ચડયો તો શિકારે ?

માર્યા ન મંગલો‚ માંસ ન ભરખ્યો‚ હું મોહથી સંસારે…

મારા હંસલા…

એકાર મન કર આત્મા‚ તું જોઈશે મનને વિચારે‚

દાસી જીવણ સત ભીમને ચરણે‚ પરગટ કહું છું પોકારે…

મારા હંસલા...

જીવણ જીવને જ્યાં રાખીએ રે...

જીવણ જીવને  જ્યાં રાખીએ‚  વાગે અનહદ તૂરા રે‚

ઝળહળ જ્યોતું ઝળહળે‚ વરસે નિરમળ નૂરા રે…

જીવણ જીવને જ્યાં રાખીએ…૦

પાંચ તત્વ ને ત્રણ ગુણ છે‚ પચીસ પ્રકૃતિ વિચારી રે‚

મંથન કરી લ્યો મૂળનાં‚ તત્વ લેજો એમાંથી તારી રે…

જીવણ જીવને જ્યાં રાખીએ…૦

ગંગા જમના ને સરસ્વતી રે‚ તરવેણી ને ઘાટે રે‚

સુખમન સુરતા રાખીએ‚ વળગી રહીએ ઈ વાટે રે…

જીવણ જીવને જ્યાં રાખીએ…૦

અણી અગર પર એક છે‚ હેરો રમતાં રામા રે‚

નિશ દિન નીરખો નેનમાં‚ સત પુરૂષ ઊભા સામા રે…

જીવણ જીવને જ્યાં રાખીએ…૦

અધર ઝણકારા હુઈ રિયા‚  કર વિન વાજાં વાગે રે‚

સુરતા ધરીને તમે સાંભળો‚ ધૂન ગગનુંમાં ગાજે રે…

જીવણ જીવને જ્યાં રાખીએ…૦

એવી નુરત સૂરતની રે સાધના‚ પ્રેમીજન કોક પાવે રે‚

અંધારું ટળે એનાં અંતરનું‚ નૂર એની નજરુંમાં આવે રે…

જીવણ જીવને જ્યાં રાખીએ…૦

આ રે સંદેશો સતલોકનો રે‚ ભીમદાસે ભેજ્યો રે‚

પત્ર લખ્યો છે રે પ્રેમથી‚ જીવણ ! તમે લગનેથી લેજો રે…

જીવણ જીવને જ્યાં રાખીએ…

દયા કરીને મું ને પ્રેમે પાયો‚ મારી નેનુંમાં આયા નૂર પ્યાલો મેં…

દયા કરીને મું ને પ્રેમે પાયો‚ મારી નેનુંમાં આયા નૂર‚

પ્યાલો મેં પીધેલ છે ભરપૂર…

પ્યાલો મેં પીધેલ છે ભરપૂર…

નુરત સુરતની સાન ઠેરાણી‚  બાજત ગગનાંમેં તૂર રે‚

રોમે રોમે રંગ લાગી રિયો તો‚ નખ શીખ પ્રગટયા નૂર…

પ્યાલો મેં પીધેલ છે ભરપૂર…

સ્થાવર જંગમ જળ સ્થળ ભરિયો‚ ઘટમાં ચંદા ને સૂર રે‚

ઘટોઘટ માંહી રામ રમતા બિરાજે‚  દિલ હીણાંથી રિયો દૂર…

પ્યાલો મેં પીધેલ છે ભરપૂર…

ભાવે પ્રીતે જેને પૂરા નર ભેટયા વરસત નિરમળ નૂર રે‚

જે સમજ્યા ગુરુની સાનમાં ભર્યા રિયા ભરપૂર…

પ્યાલો મેં પીધેલ છે ભરપૂર…

ભીમ ભેટયા ને મારી ભ્રમણા ભાંગી હરદમ હાલ હજૂર રે‚

દાસી જીવણ સત ભીમના શરણાં‚ પીતાં થઈ ચકચૂર…

પ્યાલો મેં પીધેલ છે ભરપૂર…

દેખંદા રે કોઈ આ દિલમાં ય ઝણણણણ…

દેખંદા રે કોઈ આ દિલ માં ય‚

નિરખંદા રે કોઈ આ દિલ માં ય‚

પરખંદા રે કોઈ આ દિલ માં ય…

ઝણણણ ઝણણણ ઝાલરી વાગે…

બોલે બોલાવે સબ ઘટ બોલે‚ સબ ઘટમાં ઈ તો રહ્યો રે સમાય‚

જિયાં જેવો તિયાં તેવો‚ થીર કરીને થાણા દિયા રે ઠેરાય…

ઝણણણ ઝણણણ ઝાલરી વાગે…

નવ દરવાજા નવી રમત કા‚  દસમે મોલે ઓ દેખાય‚

સોઈ મહેલમાં મેરમ બોલે‚ આપું ત્યાગે ઓ ઘર જાય…

ઝણણણ ઝણણણ ઝાલરી વાગે…

વિના તાર ને વિણ તુંબડે‚ વિના રે મુખે ઈ તો મોરલી બજાય‚

વિના દાંડીએ નોબતું વાગે‚ વિના રે દીપકે જ્યોત જલાય…

ઝણણણ ઝણણણ ઝાલરી વાગે…

આ રે દુ કાને દડ દડ વાગે‚  કર વિન વાજાં અહોનિશ વાય‚

વિના આરિસે આપાં સૂજે‚  એસા હે કોઈ વા ઘર જાય…

ઝણણણ ઝણણણ ઝાલરી વાગે…

જાપ અજપા સો ઘર નાંહી‚ ચંદ્ર સૂરજ જહાં પહોંચત નાંહી‚

સૂસમ ટેક સે સો ઘર જાવે‚ આપે આપને દિયે ઓળખાય…

ઝણણણ ઝણણણ ઝાલરી વાગે…

અખર અજીતા મારી અરજ સુણજો‚ અરજ સુણજો એક અવાજ‚

દાસી જીવણ સત ભીમના શરણાં‚ મજરો માની લેજો ગરીબનવાજ…

ઝણણણ ઝણણણ ઝાલરી વાગે…

ગુરુ મેરી નજરે મોતી આયા‚ ભેદ બ્રહ્મકા પાયા…

ગુરુ ! મેરી નજરું મેં મોતી આયા‚ હે જી મેં તો ભેદ બ્રહ્મકા પાયા…

ગુરુ ! મેરી નજરું મેં મોતી આયા…૦

ઓહં સોહંકા જાપ અજપા‚ ત્રિકુટિ તકિયા ઠેરાયા ;

ચાલી સુરતા કિયા સમાગમ‚ સુખમન સેજ બિછાયા…

ગુરુ ! મેરી નજરું મેં મોતી આયા…૦

અક્ષરાતીતથી ઊતર્યા મોતી‚ શૂન્યમેં જઈને સમાયા ;

વાકા રંગ અલૌકિક સુન લે‚  ગુરુ ગમસે સૂઝ પાયા…

ગુરુ ! મેરી નજરું મેં મોતી આયા…૦

મોતી મણિમેં મણિ મોતી મેં‚ જ્યોતમેં જ્યોત મિલાયા ;

ઐસા અચરજ ખેલ અગમકા‚  દિલ ખોજત દરસાયા…

ગુરુ ! મેરી નજરું મેં મોતી આયા…૦

અરસ પરસ અંતર નહીં નિરખ્યા‚  હરખ પરખ ગુણ ગાયા ;

દાસ અરજણ જીવણ કે ચરણે‚  પરાપાર મેં પાયા…

ગુરુ ! મેરી નજરું મેં મોતી આયા…૦

જેને વ્હાલાંથી વિયોગ રે જેને હરિથી વિજોગ રે‚

જેને વ્હાલાંથી વિયોગ રે જેને હરિથી વિજોગ રે‚

સુખેથી મન કોઈ દી’રે સૂવે નહીં…

લોચન તો લોચે છે‚ કોમળ મુખને કારણે રે આતમ રે’વે નહીં…

દીન તો કરીને ગિયો છે દીનોનાથ રે…

સુખેથી મન કોઈ દી’રે સૂવે નહીં…

જેને વ્હાલાંથી વિજોગ રે‚ જેને પિયુજીથી વિજોગ રે…સુખેથલ મન કોઈ દી’ સૂવે નૈં…૦

પતિવ્રતા નારી જેનો પીયુ ગિયો પરદેશમાં રે આતમ રે’વે નહીં…

પતિના વિયોગે એ જી તલખે એના પ્રાણ રે…

સુખેથી મન કોઈ દી’રે સૂવે નહીં…

જેને વ્હાલાંથી વિજોગ રે‚ જેને પિયુજીથી વિજોગ રે…સુખેથલ મન કોઈ દી’ સૂવે નૈં…૦

પુત્રને પોઢાડી જો જનેતા ભૂલે એનું પારણું રે આતમ રે’વે નહીં…

બાળકને બળાપે એ જી છાંડે એના પ્રાણ રે…

સુખેથી મન કોઈ દી’રે સૂવે નહીં…

જેને વ્હાલાંથી વિજોગ રે‚ જેને પિયુજીથી વિજોગ રે…સુખેથલ મન કોઈ દી’ સૂવે નૈં…૦

જળથી વીખુટી એ જી છુટી જેમ માછલી રે આ તન રે’વે નહીં…

બળતા તાપે એ જી એના છાંડે પ્રાણ રે…

સુખેથી મન કોઈ દી’રે સૂવે નહીં…

જેને વ્હાલાંથી વિજોગ રે‚ જેને પિયુજીથી વિજોગ રે…સુખેથલ મન કોઈ દી’ સૂવે નૈં…૦

ટોળા થી વછુટી એ જી ઝુરે જેમ એક મૃગલી રે આ તન રે’વે નહીં…

પારધીને ભાળી એ જી છાંડે એના પ્રાણ રે…

સુખેથી મન કોઈ દી’રે સૂવે નહીં…

જેને વ્હાલાંથી વિજોગ રે‚ જેને પિયુજીથી વિજોગ રે…સુખેથલ મન કોઈ દી’ સૂવે નૈં…૦

દાસ સવો કે’છે એ જી વીજોગણની વીનતી રે – આતમ રે’વે  નહીં…

દરશન દેજો એ જી દીનને દીનાનાથ રે…

સુખેથી મન કોઈ દી’રે સૂવે નહીં…

જેને વ્હાલાંથી વિજોગ રે‚ જેને પિયુજીથી વિજોગ રે…સુખેથી મન કોઈ દી’ સૂવે નૈં…

કલેજા કટારી રે‚ વ્રેહની કટારી રે…

કલેજા કટારી રે વ્રેહની કટારી રે‚

હે માડી ! મુંને માવે‚ લઈને મારી રે મારી…

વાંભુ ભરી મુજને મારી‚ વાલે મારે બહુ બળકારી‚

એણે હાથુંથી હુલાવી રે…

માડી ! મુંને માવે લઈને મારી…૦

કટારીનો ઘા છે કારી‚ વાલીડે મારી છે ચોધારી‚

ભીતર ઘા બહુ ભારી રે…

માડી ! મુંને માવે લઈને મારી…૦

જડી બુટી ઓખદ મૂળી‚ કેની એ ન લાગે કારી‚

વૈદ ગિયા હારી રે‚ હકીમ ગિયા હારી રે…

માડી ! મુંને માવે લઈને મારી…૦

વ્રેહ તણી વેદના ભારી‚ ઘડીક ઘરમાં ને ઘડીક બારી

મારી મીટુંમાં મોરારી રે…

માડી ! મુંને માવે લઈને મારી…૦

દાસી જીવણ ભીમને ભાળી‚ વારણાં લઉં વારી વારી‚

આજ દાસીને દીવાળી રે‚ ખબરું લીધી હમારી રે…

માડી ! મુંને માવે લઈને મારી

બેની ! મારા રૂદિયામાં લાગી રે‚ મેરમની ચોધારી મારે કાળજે કટારી…

બેની ! મારા રૂદિયામાં લાગી રે‚ મેરમની ચોધારી મારે કાળજે કટારી…

બાયું ! મારા કલેજામાં મારી રે‚ બેની ! મારા રૂદિયામાં મારી રે‚

મારી છે કટારી ચોધારી‚ મેરમની કટારી‚ મારા કલેજે કટારી…

ભેદુ વિનાની વાતું કોણે રે જાણી ? મેરમની ચોધારી‚ મારે કાળજે કટારી…

(સાખી) મારી કટારી મૂળદાસ ક્યે જુગતે કરી ને જોઈ‚

કળા બતાવી કાયા તણી‚ કાળજ કાપ્યાં કોઈ

(હદય કમળમાં રમી રહી‚ કાળજાં ફાટયાં સોઈ‚)

કાળજ કાપી કરૂણા કીધી‚ મુજ પર કીધી મહેર‚

જોખો મટાડયો જમ તણો‚ મારે થઈ છે આનંદ લીલા લ્હેર રે…

મેરમની ચોધારી મારે કાળજે કટારી…૦

(સાખી) પહેલી કટારી એ પરીક્ષા કીધી બીજીએ સાંધ્યાં બાણ

ત્રીજી રમી ત્રણ ભુવનમાં‚ ચોથીએ વીંધાણા પ્રાણ

પ્રાણ વીંધાણા ને પ્રીતું બંધાણી‚ દેખાડયો દશમો દુવાર

કુંચીએ કરશનજીને વીનવું‚ મારી સુરતાની લેજો સંભાળ રે…

મેરમની ચોધારી મારે કાળજે કટારી…૦

(સાખી) આ કટારી કોઈના કળ્યામાં નાંવે‚ નઈં અણી ને નહીં ધાર‚

ઘાયલ કરી ગઈ પાંજરું ઈ તો ઊતરી આરંપાર ;

વારી વારી કહું છું વિઠ્ઠલા ! મારા અવગુણનો ધરશો મા સાર‚

બેડી મ દેશો મારી બૂડવા‚ મારી બેડલી ઉતારજો ભવપાર રે…

મેરમની ચોધારી મારે કાળજે કટારી…૦

(સાખી) કુળમાં દાવો મેં છોડયો શામળા ! ફળની મેલી લાર‚

અટક પડે વ્હેલા આવજો‚ મારા આતમના આધાર ;

વારે વારે શું કહું વિઠ્ઠલા ! મારા અવગુણ ના ધરશો એક‚

શામળા ! વ્હાલા ! તરત સિધાવો મારી તરણા બરોબર ટેક રે…

મેરમની ચોધારી મારે કાળજે કટારી…૦

(સાખી) સાચા સદગુરુ સેવિયા‚ જુગતે જાદવ વીર

મન પથ્થર હતા તે પાણી કીધાં‚ જેમ નીર ભેળાં કીધાં નીર

પાય લાગું પરમેસરા‚ તમે દેખાડયું નિજ ધામ રે

રામદાસ વચને મૂળદાસ બોલે‚ મારા ગુરુ એ બતાવ્યું તરવાનું ઠામ રે…

મેરમની ચોધારી મારી એવી પ્રેમ કટારી લાગી…

એવી પ્રેમકટારી લાગી‚ લાગી રે… અંતર જોયું ઉઘાડી ;

એવી પ્રેમકટારી લાગી‚ લાગી રે… અંતર જોયું ઉઘાડી ;

એવી ઝળહળ જ્યોતું જાગી‚ જાગી રે… દસ દરવાજા નવસેં નાડી…

એવી પ્રેમ કટારી લાગી…

શબદ કટારી કોઈ શૂરા નર જીલે‚ નહીં કાયરનાં કામ‚

શૂરા હોય ઈ સનમુખ લડે‚ ભલકે પાડી દયે નિશાન ;

એવા લડવૈયા નર શૂરા… શૂરા… રે નૂરતે નિશાનું દિયે છે પાડી…

એવી પ્રેમ કટારી લાગી…

માથડાં ગૂંથી‚ નેણલાં આંજી બની હું વ્રજ કેરી નાર‚

પિયુને રીઝવવા તરવેણી હાલી સજ્યા સોળે શણગાર ;

એવાં રૂમઝૂમ ઝાંઝર વાગ્યાં… વાગ્યાં… રે ઓઢી મેં તો અમ્મર સાડી…

એવી પ્રેમ કટારી લાગી…

હું ને મારો પિયુજી સેજમાં પોઢયાં‚ નિંદા કરે નુગરા લોક‚

સારા શહેરમાં ઢંઢેરો પીટાવ્યો‚ અમે ઊભાં રયાં માણેક ચોક ;

એવા નુગરા મોઢે મીઠાં‚ એવા નિર્ગુણ નુગરાં દીઠાં… દીઠાં… રે…

મુખ મીઠાં ને અંતર જારી… પાછળથી ઈ કરે છે ચાડી…

એવી પ્રેમ કટારી લાગી…

પ્રેમના પ્યાલા સતગુરુએ પાય‚ માંઈ ભરીયલ અમીરસ જ્ઞાન ;

અંધારું ટળ્યું ને જ્યોતું જાગી‚ સતનામની જાગી ગઈ સાન ;

એવા સાંઈવલી ક્યે છે રે હરખું હું તો દાડી રે દાડી…

એવી પ્રેમ કટારી લાગી…



ઇતના તું કરના સ્વામી, જબ પ્રાણ તન સે નિકલે
ઇતના તું કરના સ્વામી, જબ પ્રાણ તન સે નિકલે
ગોવિંદ નામ લેકર ફિર પ્રાણ તનસે નીકલે

શ્રી ગંગાજીકા તટ હો યા યમુનાજીકા બટ હો
મેરા સાંવરા નિકટ હો ….. જબ પ્રાણ

શ્રી વૃંદાવનકા સ્થલ હો મેરે મુખમે તુલસી દલ હો
વિષ્ણુ ચરણ કા જલ હો ….. જબ પ્રાણ

સન્મુખ સાંવરા ખડા હો બંસીકા સ્વર ભરા હો
તીરથકા ચરણ ધરા હો ….. જબ પ્રાણ

શિર મોર પે મુગટ મુખડે પે કાલી લટ હો
યેહી ધ્યાન મેરે ઘટ હો ….. જબ પ્રાણ

મેરા પ્રાણ નીકલે સુખસે તેરા નામ નીકલે મુખસે
બચ જાવું ઘોર દુઃખસે ….. જબ પ્રાણ

ઉસ વક્ત જલ્દી આના નહીં શ્યામ ભૂલ જાના
બંસીકી ધુન સુનાના ….. જબ પ્રાણ

યહ નેકસી હૈ અરજી માનો તો ક્યા હૈ હરજી
કુછ આપ કી હૈ ફરજી ….. જબ પ્રાણ

બ્રમ્હાનંદ કી એ અરજી ખુદગર્જ કી હૈ ગરજી
આગે તુમ્હારી મરજી ….. જબ પ્રાણ



અખિલ બ્રહ્માંડમાં એક તું શ્રીહરિ,
અખિલ બ્રહ્માંડમાં એક તું શ્રીહરિ,
જુજવે રૂપ અનંત ભાસે;
દેહમાં દેવ તું, તેજમાં તત્વ તું,
શૂન્યમાં શબ્દ થઇ વેદ વાસે … અખિલ બ્રહ્માંડમાં …

પવન તું, પાણી તું, ભૂમિ તું ભૂધરા,
વૃક્ષ્ર થઇ ફૂલી રહ્યો આકાશે;
વિવિધ રચના કરી અનેક રસ લેવાને,
શિવ થકી જીવ થયો એ જ આશે … અખિલ બ્રહ્માંડમાં …

વેદ તો એમ વદે શ્રુતિ-સ્મૃતિ સાખ દે,
કનક કુંડલ વિષે ભેદ ન્હોયે;
ઘાટ ઘડિયા પછી નામરૂપ જૂજવાં,
અંતે તો હેમનું હેમ હોયે … અખિલ બ્રહ્માંડમાં …

ગ્રંથ ગરબડ કરી, વાત નવ કરી ખરી,
જેહને જે ગમે તેને પૂજે;
મન-વચન-કર્મથી આપ માની લહે,
સત્ય છે એજ મન એમ સૂઝે… અખિલ બ્રહ્માંડમાં…

વૃક્ષમાં બીજ તું, બીજમાં વૃક્ષ્ર તું,
જોઉં પટંતરો એ જ પાસે;
ભણે નરસૈયો એ જ મન તણી શોધના,
પ્રીત કરું પ્રેમથી પ્રગટ થાશે … અખિલ બ્રહ્માંડમાં…



જેને રામ રાખે રે, તેને કોણ મારી શકે?

જેને રામ રાખે રે, તેને કોણ મારી શકે?

અવર નહિ દેખું રે, બીજો કોઈ પ્રભુ પખે.

ચાહે અમીરને ભીખ મગાવે, ને રંકને કરે રાય,
થળને થાનક જળ ચલાવે, જળ થાનક થળ થાય;
તરણાંનો તો મેરુ રે, મેરુંનું તરણું કરી દાખવે.
નીંભાડાથી બળતાં રાખ્યાં માંજારીનાં બાળ,
ટીંટોડીનાં ઈંડા ઉગાર્યા, એવા છો રાજન રખવાળ;
અંત વેળા આવો રે, પ્રભુ તમે તેની તકે.
બાણ તાણીને ઊભો પારધી, સીંચાણો કરે તકાવ,
પારધીને પગે સર્પ ડસિયો, સીંચાણા શિર મહીં ઘાવ;
બાજ પડ્યો હેઠો રે, પંખી ઊડી ગયા સુખે.
ગજ કાતરણી લઈને બેઠા દરજી તો દીનદયાલ,
વધે ઘટે તેને કરે બરાબર, સૌની લે સંભાળ;
ધણી તો ધીરાનો રે, હરિ તો મારો હીંડે હકે.



છે મંત્ર મહા મંગલકારી ૐ નમઃ શિવાય ૐ નમઃ શિવાય
છે મંત્ર મહા મંગલકારી ૐ નમઃ શિવાય ૐ નમઃ શિવાય
જાપ જપો સહુ નરનારી ૐ નમઃ શિવાય ૐ નમઃ શિવાય

એ મંત્રથી રામ વિજયને વર્યા,શ્રી રામેશ્વરને યાદ કર્યા
કરી શિવને પરસન્ન કર્યા
ૐ નમઃ શિવાય ૐ નમઃ શિવાય

ગાંધર્વો જેનું ગાન કરે, સનકાદિક રસ પાન કરે
શ્રી વ્યાસ સદા મુખથી ઉચ્ચરે
ૐ નમઃ શિવાય ૐ નમઃ શિવાય

યમ કુબેરે ઈન્દ્રાદિક દેવો કહે મંત્ર સદા જપવા જેવો
શ્રદ્ધા રાખી શિવને સેવો
ૐ નમઃ શિવાય ૐ નમઃ શિવાય

ઋષિ મુનિઓ જેના ધ્યાને છે વળી વેદ પુરાણનાં પાને છે
બ્રહ્મા ને વિષ્ણુ વખાણે છે
ૐ નમઃ શિવાય ૐ નમઃ શિવાય

એ મંત્રથી સર્વે સિદ્ધિ મળે વળી તનમનનાં બધા પાપ ટળે
છેવટે મુક્તિનું ધામ મળે
ૐ નમઃ શિવાય ૐ નમઃ શિવાય

એ મંત્ર છે સદા શુભકારી ભવસાગરથી લેશે તારી
પ્રેમેથી બોલો સંસારી
ૐ નમઃ શિવાય ૐ નમઃ શિવાય




રખવાલે મતવાલે રખવાલે
રખવાલે મતવાલે રખવાલે
કે બમ બમ ભોલે શંકર
ગલેમેં નાગ પહેનકર
કે ડમ ડમ ડમરુ બાજે

રાવણકો તુને લંકા દિયા હૈ
ભગીરથકો તુને ગંગા દિયા હૈ
હો... ગંગાકો [3] તુને નીરે દીયા
ભોલે રખવાલે મતવાલે રખવાલે
...............
-- કાજ સુધારે

હે...
ભસ્માસુરકો ભોલે કણ કણ દિયા હૈ
ભોલે ઉસને તેરા પીછા કીયા હૈ
હો... કણ કણ લેકે ઉનકો નાચ નચાયા
ભોલે રખવાલે મતવાલે રખવાલે
.................
-- કાજ સુધારે

હાઁ....
જો ભી આયે ભોલે દ્વાર પે તેરે
ઝોલીયાઁ ભર દી ઉસકી તુને
જો ભી માઁગા [3] વોહી દીયા
ભોલે રખવલે મતવાલે રખવાલે



શિવ લહેરી આયો હૈ ભોલેનાથ આયો
શિવ લહેરી આયો હૈ ભોલેનાથ આયો
નંદકે આંગનમેં શિવલહેરી આયો

અંગે વિભૂત શીશ ગંગ બીરાજે
શેષનાગ ગલે લીપટાયો
-- શિવ લહેરી આયો હૈ

ભાલ ચન્દ્રમા ભૂજા ભાલ સોહે
કેસરી તિલક શિરે લગાયો હૈ
-- શિવ લહેરી આયો હૈ

લો ભિક્ષા જોગી દાવો આ સંકર
મેરે મોહનકો તુમ્હેં હી જગાયો હૈ
-- શિવ લહેરી આયો હૈ

દરશન કરકે શિવ ચલે હૈ કૈલાસમેં
શિવલી નાદ શિવસંકરને બજાયો
-- શિવ લહેરી આયો હૈ

કાશીદ કહે હૈ શિવકે ચરણમેં
ભક્તોંને મીલકર મંગલ ગાયો
--શિવ લહેરી આયો હૈ




શંભુ શરણે પડી માંગુ ઘડીયે ઘડી દરશન આપો
શંભુ શરણે પડી માંગુ ઘડીયે ઘડી દરશન આપો
દયા કરી શિવ દરશન આપો

તમો ભક્તોના ભય હરનારા, શુભ સૌનું સદા કરનારા,
હું તો મંદમતિ તારી અકળ ગતિ, કષ્ટ કાપો
દયા કરી દરશન શિવ આપો
-- શંભુ શરણે પડી

અંગે ભસ્મ સ્મશાનની ચોળી, સંગે રાખો સદા ભુત ટોળી
ભાલે ચંદન ધરો, કંઠે વિષ ધર્યું, અમૃત આપો
દયા કરી દરશન શિવ આપો
-- શંભુ શરણે પડી

નેતિ નેતિ જ્યાં વેદ કહે છે, મારું ચિતડું ત્યાં જાવા ચહે છે
સારા જગમાં છે તું, વસું તારામાં હું, શક્તિ આપો
દયા કરી દરશન શિવ આપો
-- શંભુ શરણે પડી

આપો દૃષ્ટિમાં તેજ અનોખું, સારી સૃષ્ટિને શિવ રૂપે દેખું
મારા મનમાં વસો હૈયે આવે હસો, શાંતિ સ્થાપો
દયા કરી દરશન શિવ આપો
-- શંભુ શરણે પડી

હું તો એકલપંથ પ્રવાસી, છતાં આત્મા કેમ ઉદાસી
થાક્યો મથી રે મથી, કારણ મળતું નથી, સમજણ આપો
દયા કરી દરશન શિવ આપો
-- શંભુ શરણે પડી

શંકરદાસનું ભવ દુઃખ કાપો, નિત્ય સેવાનું શુભધન આપો
ટાળો માન મદા, ગાળો ગર્વ સદા, ભક્તિ આપો
દયા કરી દરશન શિવ આપો
-- શંભુ શરણે પડી




शंभो शंकरा करूणाकरा जग जागवा
शंभो शंकरा करूणाकरा जग जागवा
शंभो
सांब सदाशिव हे त्रिपुरारी शंभो
हे भवतारक दुःख निवारी शंभो
शंभो

अंधार हा लोपवा, ध्यावा प्रकाश नवा
चराचर उझळाया चैतन्याची ज्योति तेजवा
हे शिवा........शंभो....

संभारजीली अंगणे पान्हावली गोधने
आसावला आसमंत अमताने चिंब नाहवा
हे शिवा.........शंभो.....

तु आपदा वारणारा तु दुःखीका तारणारा
होई कृपावंत विश्वातले आर्त, अभयंकरा शांतवा
हे शिवा........शंभो.......




તાંડવ નાચે રે શિવ નાચે તાડવ નાચે
તાંડવ નાચે રે શિવ નાચે તાડવ નાચે
દેવ નર નાર સહુ કુશળ યાચે
ધાધી લાંગ ધાધી લાંગ તાન તા તા થૈ થૈ
ત્રણે ભુવનમાં ૐ ધૂન લાગી ગઈ

કિન્નર ગાંધર્વ ગાન તાન કરે છે
ભૂત પ્રેત ભૈરવ ગણ નાચ કરે છે
તાક તાક તાક તાક મૃદંગ તાકી થૈ થૈ
ત્રણે ભુવનમાં ૐ ધૂન લાગી ગઈ

સરસ્વતી વીણાના તાર ઝણકાર થ્યા
નારદને શેષ વાહ વાહ કરી રહ્યા
ધીનક ધીન ધીનક ધીન ઝાંઝ પખવાજ થૈ
ત્રણે ભુવનમાં ૐ ધૂન લાગી ગઈ
--તાંડવ નાચે

દશે દિગપાલ તણાં હાથી ડોલે
હર હર હર દિશાઓ બમ બમ બોલે
ધણણ ધણણ જુઓ ધરતી થઈ ગઈ
ત્રણે ભુવનમાં ૐ ધૂન લાગી ગઈ

હિમાલયને આંગણે હલચલ મચી
કૈલાસી કંદરામાં રોનક રચી
છુમક છુમ છુમક છુમ ધુધરી ઝાંઝરીની થઈ
ત્રણે ભુવનમાં ૐ ધૂન લાગી ગઈ
-- તાંડવ નાચે

વિષ્ણુને બ્રહ્મા વરણાગી બન્યા છે
અપસરા ને ઈન્દ્ર સાનભાન ભૂલ્યા છે
શિવોહમ શિવોહમ ડમક ડાક બની ગઈ
ત્રણે ભુવનમાં ૐ ધૂન લાગી ગઈ

ત્રિપુરારી નાચે છે તાંડવ અનુપ
નમણું કરે છે ચૌદ લોક તણા ભૂપ
જય જય જૈ જય જય જૈ ગગન હાંક પડી ગઈ
ત્રણે ભુવનમાં ૐ ધુન લાગી ગઈ
---તાંડવ નાચે

રુદિયાને ઝંખના દરશની થઈ
અલગારી દાન કાર્ય કથા બની ગઈ
ૐ નમઃ શિવાય સૂરતા લ્હાણી થઈ ગઈ
ત્રણે ભુવનમાં ૐ ધૂન લાગી ગઈ
--તાંડવ નાચે



सुबह सुबह ले शिवका नामकर ले बंदे ये शुभकाम
सुबह सुबह ले शिवका नामकर ले बंदे ये शुभकाम
सुबह ले सुबह ले शिवका नाम
शिव आयंगे तेरे काम
ॐ नमः शिवाय [४]

खुदको राख लपेटे फिरते
औरोंको देते धनधान
देवोके विष पी डाला
नीलकंठको कोटी प्रणाम
-- सुबह सुबह
ॐ नमः शिवाय [४]

शिवके चरणोंमें मिलते है
सारे तीरथ चारो धाम
करनीका सुख तेरे हाथ
शिवके हाथो परिणाम
-- सुबह सुबह
ॐ नमः शिवाय [४]

शिवके रहेते कैसी चिंता
साथ रहे प्रभु आंठो धाम
शिवको भज ले सुख पायेंगा
मनको आयेगा आराम [२]
-- सुबह सुबह
ॐ नमः शिवाय [४]