નિરખને ગગનમાં કોણ ઘૂમી રહ્યો

નિરખને ગગનમાં કોણ ઘૂમી રહ્યો

 તે જ હું, તે જ હું, શબ્દ બોલે;
 શ્યામના ચરણમાં ઈચ્છું છું મરણ,
 અહીંયા કો નથી કૃષ્ણ તોલે.
 શ્યામ-શોભા ઘણી, બુદ્ધિ નવ શકે કળી,
 અનંત ઓચ્છવમાં પંથ ભૂલી;
 જડ ને ચૈતન્ય રસ કરી જાણવો
 પકડી પ્રેમે સંજીવન-મૂળી.
 ઝળહળ જ્યોત ઉદ્યોગ રવિ કોટમાં,
 હેમની કોર જ્યાં નીસરે તોલે;
 સચ્ચિદાનંદ આનંદ-ક્રીડા કરે,
 સોનાના પારણા માંહી ઝૂલે.
 બત્તી વિણ, તેલ વિણ, સૂત્ર વિણ જો વળી,
 અચળ ઝળકે સદા વિમળ દીવો;
 નેત્ર વિણ નિરખવો, રૂપ વિણ પરખવો,
 વણ જિહ્વાએ રસ સરસ પીવો.
 અકળ અવિનાશી એ, નવ જાયે કળ્યો,
 અરધ-ઊરધની મધ્યે મહાલે;
 નરસૈંયાચો સ્વામી સકળ વ્યાપી રહ્યો,
 પ્રેમના તંતમાં સંત ઝાલે.